Dragers (jongeren en kinderen)

Rodney van Gelderen (juli 2017)

‘Ik sta heel anders in het leven dan leeftijdsgenoten’

tekst: Rodney van Gelderen

beeld: Hans Dunlop, Dunlop CS bv Fotografie

 

In 2006 maakten we voor het eerst kennis met de toen elfjarige Rodney van Gelderen. Direct na zijn geboorte kreeg hij een hartoperatie en in 2005 werd bij hem een ICD geïmplanteerd. Er volgde een lange periode van angst en onzekerheid, maar ook van doorzetten tegen de verdrukking in. Dit alles was te lezen in meerdere artikelen in STIN journaal, de laatste vier jaar geleden. Tijd dus om Rodney weer aan het woord te laten.

 

Op het moment dat ik in 2013 werd geïnterviewd voor het vorige artikel zat ik in het tweede leerjaar van de mbo-opleiding Financiële Beroepen. Het ging goed, ik behaaldemooie cijfers en liep stage op de Financiële Afdeling van Family Cards in Zwijndrecht. Maar aan het begin van het derde en tevens laatste jaar op het mbo merkte ik dat mijn motivatie afnam. Het niveau van deze opleiding was voor mij te laag, zodat elke uitdaging langzamerhand ontbrak, zelfs na het volgen van een opleiding voor het extra diploma salarisadministratie. Daarom begon ik me te oriënteren op een vervolgopleiding in het hbo.

 

Overstap mbo-hbo

Het volgen van een hbo-opleiding was altijd al mijn grote wens geweest en daar zou ik ook meteen mee begonnen zijn als ik in groep 7 van de basisschool niet van school was gestuurd. De docenten wisten namelijk geen raad met de opvang en begeleiding van leerlingen die er getuige van waren dat ik af en toe een shock kreeg en buiten bewustzijn raakte.

Aanvankelijk ging mijn belangstelling uit naar een hbo-opleiding in de journalistiek en dan vooral naar sportverslaggeving. Voor die beroepsrichting had ik van jongs af aan al belangstelling. Via social media had ik contact gezocht met een aantal journalisten om mijn netwerk in dit vakgebied te vergroten. Bezoek aan een open avond van het Fontys College in Tilburg deed me echter inzien dat dit beroep inhoudt dat je veel ‘de straat op moet’, iets wat mij in mijn situatie niet ideaal leek.

Daarom besloot ik me te oriënteren op studies waarvan sportbeoefening een onderdeel vormde. Sport is mijn grootste passie en als ik die tijdens mijn studie en later in mijn baan zou kunnen beoefenen, zou mijn mooiste droom uitkomen. Zo kwam ik, twee weken voordat de cursus begon, uit bij de opleiding Commerciële Economie, richting Sportmarketing en Management, op Hogeschool Rotterdam. Ik schreef me meteen in en werd uitgenodigd voor een assessment in de Erasmus Sporthal. Die doorstond ik met goed gevolg, zodat ik werd uitgenodigd voor het volgen van de opleiding.

 

Sportmarketing en Management

De keuze van deze opleiding betekende een nieuwe stap in mijn leven. Van tevoren wist ik eigenlijk niet wat ik kon verwachten, maar al vrij snel had ik door dat ik op de juiste plek zat. In het begin was het even wennen, want de manier van lesgeven op het hbo was totaal niet te vergelijken met die op het mbo. Dankzij mijn zelfstandigheid en doorzettingsvermogen slaagde ik er echter in om vrij snel aan te haken op het gewenste niveau.

Het eerste jaar verliep wat de studie betreft zonder problemen. Het aantrekkelijkste onderdeel voor mij was de stageperiode van vier weken aan het einde van het schooljaar, die ik doorbracht bij Sportboulevard Dordrecht. Ik kreeg alle vrijheid en moest in een relatief korte tijd veel werkzaamheden verrichten.

In de allerlaatste week moest ik voor het behalen van mijn propedeuse een assessment afleggen aan de hand van een zelfontworpen website en alle verworven kennis gedurende het eerste jaar. Ik slaagde met een gemiddelde van 8,4. Mijn doel was bereikt.

Minder leuk gedurende het eerste schooljaar jaar was dat ik halverwege dat jaar op de terugreis naar huis een heftige paniekaanval kreeg op Station Blaak in Rotterdam. Ik was met twee klasgenoten vanuit school op weg naar huis toen ik ineens enorm duizelig werd en volledig in paniek raakte. Het zou toch niet waar zijn? Na zoveel jaar weer een shock? Gelukkig bleef die uit, maar het heeft meer dan tien minuten geduurd voordat ik wat rustiger werd. Achteraf bezien is er gelukkig niets gebeurd, maar deze ervaring heeft er wel voor gezorgd dat ik het reizen met de metro het liefste vermijd als dat mogelijk is.

Na een lange zomervakantie ben ik in september 2016 vol goede moed begonnen aan het tweede jaar van de opleiding. Het programma is hoofdzakelijk theoretisch en gericht op je eigen ontwikkeling, mede als voorbereiding op de langdurige stage tijdens het derde leerjaar.

 

Problemen met ICD en draden

Ging het mij bij mijn studie de afgelopen jaren voor de wind, van mijn ICD kan ik dat jammer genoeg niet zeggen. In 2012 deelde het Erasmus MC mij mee dat er problemen waren met het type draden dat in 2010 was gebruikt bij de implantatie van mijn ICD. Bij controle bleek dat ik ook in de risicogroep viel, zodat er niets anders op zat dan de versleten draad te vervangen. Was dat niet het geval geweest, dan had ik met de ICD nog zes jaar toegekund. Tot overmaat van ramp verliep de ingreep niet zonder complicaties, zodat ik lang kampte met de naweeën.

Eind november 2016 kreeg ik opnieuw een brief van het Erasmus MC, nu met de mededeling dat de batterij van mijn ICD mogelijk eerder leeg kon raken dan verwacht werd en dat ik op controle moest komen. Men constateerde dat ik in de risicogroep zit, maar dat de batterij van mijn ICD geen afwijkingen vertoont en nog ruim vijfenhalf jaar meekan. Er werd echter ook bij verteld dat men in het Erasmus MC geen enkel risico neemt. Ten eerste wordt de ICD al vervangen als die nog ruim een jaar meekan en daarnaast heb ik ‘een kastje’ mee naar huis gekregen dat mij dag en nacht via telemonitoring in de gaten houdt. Mochten ze in het ziekenhuis iets raars constateren, dan wordt de volgende ochtend meteen contact met mij opgenomen. Een veilig gevoel!

 

Onverwachte wending

Na mijn achttiende had ik mijn leven totaal anders ingedeeld dan ervoor. Mijn gezondheid was stabiel en ik was vastbesloten om van het leven te gaan genieten en me zo min mogelijk zorgen te maken over angst voor het afgaan van mijn ICD. Ik ondernam veel dingen, zat overal op en in. Zo beleefde ik de afgelopen jaren mooie momenten, zoals het bezoek aan de Europa League-wedstrijd Feyenoord-Manchester United, het in één keer behalen van mijn rijbewijs in 2013 en mijn propedeuse in 2016.

Maar toen was daar opeens 13 december 2016. Na ruim zevenenhalf jaar kreeg ik tijdens de nabespreking van een zelf gegeven tennisles een terechte shock van mijn ICD. Ik voelde hem aankomen, maar was binnen een seconde buiten bewustzijn, zodat ik hem maar gedeeltelijk bewust heb ervaren. Achteraf voelde ik me redelijk rustig, waardoor de angst vanzelfsprekend ook wat minder was.

Natuurlijk zet zoiets je weer even aan het denken, je staat weer met beide benen op de grond. Je wordt eraan herinnerd dat je een ICD hebt en ik kan zeggen dat zoiets hard aankomt. Juist nu ik mijn grootste angst had overwonnen en ik zelf dingen ondernam gebeurde dit. Het was naast het fysieke probleem ook een mentale dreun. Gelukkig denk ik er wel heel anders over dan in 2009. Ik heb de shock over me heen laten komen, het gaf me een soort van voldoening. Op het moment dat het gebeurde besefte ik dat verzetten tegen de shock geen zin had.

Mijn kracht is dat ik heel anders in het leven sta dan veel van mijn leeftijdgenoten. Door alles wat ik de laatste jaren heb meegemaakt, ben ik de kleine dingen gaan waarderen. Dit probeer ik ook over te brengen op anderen. Het leven is niet zo simpel als iedereen soms beweert, het gaat met vallen en opstaan. Dat vallen is bij mij vaak voorgekomen, maar doordat ik van nature vrolijk en optimistisch ben zien of weten veel mensen dat niet. Telkens vecht ik mezelf terug uit een onmogelijke positie. Dat is ook de reden waarom ik mijn leven na de shock direct weer heb opgepakt voor zover dit mogelijk was. Ik heb een groot doorzettingsvermogen en dat neemt niemand mij meer af.

 

Toekomst

De komende tijd ga ik verder aan de slag om mezelf nog verder te ontwikkelen als persoon, maar ook als sportmarketeer. Over twee jaar hoop ik mijn studie af te ronden. Daarna wil ik gaan werken. Het liefst ga ik aan de slag bij een betaaldvoetbalorganisatie in de rol van marketeer, manager of scout, maar ook marketingfuncties in het gewone bedrijfsleven zijn een optie. Als student heb ik sinds 1 februari 2017 een bijbaan als marktmedewerker bij Sportboulevard Dordrecht. Ik heb het daar geweldig naar mijn zin, de werkzaamheden zijn erg afwisselend en met de collega’s heb ik het meer dan getroffen. Kortom, ik zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.

 

De eerdere artikelen over Rodney zijn te vinden op de website van de STIN: www.stin.nl > Leven met de ICD > Patiëntverhalen > Dragers (jongeren en kinderen).

 

 

Lees meer

Open archief (4 artikelen)