Dragers (jongeren en kinderen)

Topsporter en ICD-drager - de come back van een profvoetballer

door Henk Nieuwenhuis

In 1971 nam Rod Stewart, toen vooral bekend als zanger van "The Small Faces" zijn derde en fraaiste album op. Een solo lp, genaamd: "Every picture tells a story". Ook iedere ICD-drager heeft zijn eigen verhaal, altijd dramatisch, maar er zijn verhalen, die duidelijk tot de categorie "buitengewoon" behoren, om in Tour de France termen te spreken. Als je het verhaal van Michael Jansen leest kun je dat alleen maar beamen.

Vitesse- Ajax op 15 mei 2005, een spannende wedstrijd tussen 2 teams die weinig voor elkaar onderdoen, natuurlijk een kolkende Gelredome vol met fanatiek meelevende supporters. Michael, een controlerende middenvelder, zit goed in de wedstrijd en doet niet onder voor zijn directe tegenstander Pienaar, het Zuid-Afrikaanse talent van Ajax.

Na een half uurtje voetbal valt Michael. Er is geen zichtbare aanleiding. Hij blijft liggen. Na zo'n 30 seconden buiten westen te zijn geweest verschijnt de toegesnelde verzorger. Samen lopen ze het veld af en zoals elke sporter in zo'n situatie wil Michael weer zo snel mogelijk terug het veld in om door te spelen. Maar de clubarts heeft bemerkt dat er meer aan de hand is en geeft einde wedstrijd aan voor Michael. Vanaf dat moment begint, volkomen onverwachts, een heel andere fase in zijn leven, een fase waar hij als jong en veelbelovend voetballer totaal niet op berekend was.

Michael Jansen is geboren in Nijmegen op 10 juni 1984. Bij de amateurclub SV. Nijmegen zette hij zijn eerste schreden op het voetbalveld. Al snel bleek dat de kleine Michael meer in zijn mars had dan de gemiddelde jeugdspeler, want al in 1996 werd hij door Vitesse, overigens niet erg geliefd in Nijmegen, naar Arnhem gehaald. N.E.C. had niet goed gescout en viste achter het net.

Op 12 december 2002 debuteerde Michael in het eerste elftal van de Arnhemmers en werd hij een vaste kracht in het elftal. Ook in Zeist waren zijn voetbaltalenten niet onopgemerkt gebleven. Michael doorliep alle Nederlandse jeugdelftallen en als bekroning werd hij in januari 2005 opgenomen in de voorselectie van het Nederlands elftal. Door de eerder gememoreerde 15^e mei kwam dus abrupt een einde aan de veelbelovende voetballoopbaan van Michael. Tenminste, dat dacht iedereen. Michael daarentegen, had daar heel andere ideeën over.

Na enkele weken en diverse onderzoeken werd de diagnose vastgesteld: hartritmestoornissen. Er waren noch eerdere klachten , noch erfelijke factoren. Die diagnose kwam natuurlijk hard aan, niet alleen bij Michael zelf, maar ook bij zijn medespelers. Een zeer emotionele gebeurtenis was het moment dat hij zelf aan zijn ploeggenoten vertelde wat er met hem aan de hand was. Nadat hij uitgesproken was, bleef het doodstil in de kleedkamer. Nooit zal hij dat ogenblik vergeten.

Tijdens de behandeling vonden verschillende ablaties plaats maar niet met het gewenste resultaat zodat uiteindelijk besloten werd tot het plaatsen van een ICD. Michael was er van het begin af aan van overtuigd dat hij weer zou gaan voetballen. Hij wist zeker dat hij terug zou keren op het voetbalveld. In het Academisch Ziekenhuis te Leiden vond hij in prof. dr. M.J. Schalij een hartritmecardioloog die hem in dat voornemen steunde. Na zeven maanden kreeg Michael groen licht en mocht hij de trainingen weer hervatten, individueel, nog niet met de selectie, maar de eerste en zeer belangrijke stap was gezet. Hij had het gras weer geroken.

Het traject om weer tot het betaalde voetbal toegelaten te worden was lang. Allerlei keuringsprocedures volgden en na bijna twee en een half jaar, in augustus 2008, trainde Michael onder leiding van Aad de Mos weer met de A-selectie van Vitesse mee. Met een ICD, wie had dat gedacht? Michael wel.

31 Januari 2009 volgde eindelijk de rentree in de eredivisie, niet bij Vitesse want daar was het contract mee verbroken, maar bij de Graafschap. De club uit Doetinchem huurde Michael van Feyenoord waarmee inmiddels een uitwisselingscontract was afgesloten. De rentree werd gevierd met een 2-1 zege tegen Roda JC.

Inmiddels staat Michael onder contract bij de club Cambuur Leeuwarden die speelt in de eerste divisie. Als hij geen blessures oploopt en zo goed blijft voetballen als hij nu doet, is het best mogelijk dat hij volgend jaar weer op het hoogste niveau speelt. Cambuur heeft nog een prima kans op de nacompetitie en dus op de mogelijkheid voor promotie.

Tijdens de trainingen, niet individueel, maar altijd gewoon met zijn ploeggenoten en tijdens de wedstrijden draagt Michael een eenvoudige, zelf uitgedachte, beschermende brace die vanaf zijn linkerschouder schuin over de ICD en zijn borst loopt (zie foto). Ieder medisch instrumentmaker kan zo'n brace fabriceren en dat hoeft zeker niet duur te zijn.

In de kleedkamer worden er wel eens goedmoedige grapjes over zijn ICD gemaakt maar tijdens de wedstrijden heeft Michael nog nooit meegemaakt dat iemand moedwillig zijn "zwakke" plek opzoekt. Kortom de voetbalwereld heeft de ICD volledig geaccepteerd.

Voetbal is Michaels hobby, maar ook zijn beroep. Als hij echt sportief wil ontspannen, is Michael tegenwoordig op de golfbaan te vinden. Golf is een prima sport om je balgevoel en coördinatie te ontwikkelen. Concentratie is een must, niet in het minst bij het putten. Tiger Woods hoeft nog niet direct te vrezen voor zijn eerste plaats op de wereldranglijst, maar Michael komt er wel aan.

Michael is zich er volkomen van bewust, dat hij voor jonge ICD-dragers en hun ouders een voorbeeldfunctie heeft. Zijn verhaal kan hoop en steun geven. Veel ICD-dragers hebben namelijk een haat/liefde verhouding met hun ICD en bewegen vaak te weinig omdat zij hun hart niet durven te belasten uit angst voor een shock. Het verhaal van Michael toont aan dat sporten, in team- of in competitieverband op hoog niveau mogelijk is, zelfs bij niet al te zachtzinnige sporten zoals voetbal toch is, mits de cardioloog daarvoor natuurlijk toestemming heeft gegeven.

Michael Jansen: een verhaal met als leidmotief: vertrouwen; vertrouwen in je lichaam ondanks alles, vertrouwen in de toekomst, vertrouwen in je cardioloog , en natuurlijk: vertrouwen op je ICD.

(foto's: www.dijksfotografie.nl)

AANVULLING:

Michael Jansen verandert komende zomer opnieuw van club. De 25-jarige verdediger tekende een contract voor twee seizoenen bij FC Groningen, met een optie voor een derde jaar.
'Michael is een jonge speler met veel ervaring', zegt manager technische zaken Henk Veldmate op de website van FC Groningen. 'Hij kan op twee posities uit de voeten: zowel als linksback als centraal in de verdediging. Nu hij zijn fysieke klachten heeft overwonnen, is hij in staat zijn potentie waar te maken.'