Dragers (jongeren en kinderen)

Rodney van Gelderen 2 (oktober 2006)

Redactie: Frans Mol Foto's:Stephan Tuinenburg

 

"Voor Rodney breekt de zon weer door" schreven wij in het eerste nummer van deze jaargang. Iedereen hoopte dat door een implantatie van een ICD bij de toen 10-jarige Rodney van Gelderen de problemen met zijn hart zouden zijn opgelost.

 

 

Helaas is deze positieve toekomstverwachting al vrij snel na de publicatie van het artikel door de feiten achterhaald. Kort na het verschijnen belde moeder ons op om te vertellen dat Rodney voor het eerst een shock had gehad. Dat heeft zich daarna nog een aantal keren voorgedaan, onder andere begin mei tijdens de pauze op het schoolplein. Dat leidde ertoe dat de schoolleiding de moeder van Rodney dringend verzocht hem voorlopig thuis te houden tot men een andere school voor hem gevonden had. Daar zou hij met zijn hartkwaal beter op zijn plaats zijn en zou men de problemen die zijn ziekte met zich mee brengt beter (?) op kunnen vangen. De schoolleiding was van mening dat het team daarvoor zelf de nodige draagkracht miste. Met name het omgaan met Rodney's voortdurende angst voor een nieuwe shock vormde een probleem. Men achtte het ook niet langer verantwoord de medeleerlingen en leerkrachten te confronteren met het even bewusteloos raken van Rodney bij een eventuele volgende shock. Na 22 dagen thuis (!) te zijn geweest is Rodney eind juni geplaatst op een medische school voor langdurig zieken, de zogenaamde "Buitenschool" in Dordrecht. Wij kunnen ons voorstellen, dat de schoolleiding vindt dat ze juist gehandeld heeft en dat dit de beste oplossing voor Rodney is. Toch vragen wij ons af of het voor medeleerlingen wel zo nadelig is om te worden geconfronteerd  met het feit dat in het leven niet alles op rolletjes loopt
zoals in de schone schijnwereld van de reclame. Straks in de "grote mensenmaatschappij" zullen ze ook nergens voor worden gespaard. Wij dachten ook dat de wetgever sinds enkele jaren het standpunt innneemt, kinderen met een handicap zo lang mogelijk te handhaven in het reguliere onderwijs. Om dat te stimuleren is door het ministerie van O en W een uitgebreid systeem van financiele
tegemoetkomingen (rugzakje) in het leven geroepen voor onder meer ambulante begeleiding (door de school trouwens voor Rodney aangevraagd en gekregen).
Hoe dan ook, voor Rodney is en blijft het bijzonder triest dat hij op deze manier "gestraft" wordt voor zijn hartkwaal, temeer omdat hij bevorderd zou worden naar
groep 8; het laatste leerjaar dus. Hij is in een klap al zijn vriendjes kwijt, om nog maar te zwijgen over zijn zelfvertrouwen. Met name het 22 dagen lang niet naar
school kunnen is desastreus geweest. Dat ook zijn vriendjes niet erg gelukkig waren met het vertrek van Rodney blijkt treffend uit het volgende gedicht van een van zijn klasgenootjes.

 

Hoe kan dit nou gebeuren?
Er zat een jongen in mijn klas, die af en toe ziek was.
Zijn hart hield soms op met slaan,
en daarom is hij naar het ziekenhuis gegaan.
Hij kreeg daar toen een apparaat,
dat ervoor zorgt dat zijn hart altijd slaat.
"Ga maar naar school het risico is weg",
dat is wat de dokter zegt
Maar waar is hij nu dan, ik zie hem niet?!
Ik mis hem en ik heb verdriet.
De juffrouw vertelt ons niks,
ik moet maar raden wat er aan de hand is.
Ik heb gehoord dat hij niet meer op school mag komen,
maar zoiets gebeurt toch alleen maar in enge dromen?
Want hoe kan mijn school zo omgaan
met een kind wat nog nooit iets lelijks heeft gedaan!

 

Rolin


Wilt u reageren, dan wil de moeder van Rodney u graag te woord staan. Haar e-mailadres is: info@l-viergever.speedlinq.nl. Als redactie stellen wij dat erg op prijs.
Binnen niet al te lange tijd zullen namelijk nog een paar kinderen van Rodney' leeftijd een ICD krijgen.

 

Lees meer

Open archief (4 artikelen)