Reiservaringen

Mijn vakantie in Spanje (augustus 2005)

Richard Brouwer

Mijn vakantie in Spanje

Sinds november 2000 ben ik drager van een ICD van het merk Guidant, die bij mij werd geïmplanteerd in het AMC te Amsterdam, nadat ik in oktober van dat jaar een hartstilstand had overleefd. Afgezien van een lange periode van met name geestelijk herstel, gaat het sinds die tijd goed met mij. En om nog beter in ons vel te komen zitten, besloten mijn vrouw en ik de afgelopen septembermaand een 8-daagse vakantie naar Salou in Spanje te boeken. Zo gezegd zo gedaan.

 

Nadat we in Spanje waren aangekomen hebben we echter maar 1 dag van onze eerste vakantie na 2 jaar kunnen genieten, want in de nacht van 25 op 26 september om 00:45 uur, begon plotseling de ICD te piepen. Ik schrok mij wezenloos. Er ontstond paniek. In Spanje, midden in de nacht, wat te doen? Achteraf wellicht naief, maar op dat moment dacht ik dat ik dood ging.

 

Na enige tijd zette ik de zaak op een rijtje en besloot om Guidant Nederland te bellen. De reactie was accuraat. Na enige tijd kreeg ik de heer Rob de Melkert, aan de telefoon. Hij stelde mij gerust en zei dat hij ervan uit ging, dat het hier een melding betrof, dat de batterij leeg raakte. Naar mijn mening kon dat bijna niet, omdat ik het apparaat nog niet eens 2 jaar droeg en zonder dat het had moeten ingrijpen. Volgens Rob zouden de piepjes om de zes uur terugkomen en inderdaad, dat gebeurde.

 

Intussen voelde ik me echter helemaal niet lekker meer en zeer onzeker. Toen de piepjes na de 3e cyclus zelfs helemaal ophielden, gingen bij mij de alarmbellen opnieuw rinkelen. Andermaal belde ik met Rob en die raadde mij nu aan, zo snel mogelijk naar een ziekenhuis in Barcelona te gaan. Hij vermoedde, dat de batterij zo snel aan het leeglopen was, dat er ook niet voldoende stroom voor het piepen meer was. Ik had het niet meer. Weer was ik was bang, dat ik dood zou gaan! Per taxi zijn we met 160 km per uur van Salou naar Barcelona (een afstand van plm. 100 km.) gereden. Van de website van Guidant had ik voor het vertrek al de adressen van de ziekenhuizen in Barcelona overgenomen, waar ik met mijn ICD terecht kon. Daar gingen we dus heen.

 

Over de situatie in het ziekenhuis zal ik niet alles vertellen, maar het was er erg naar. Mijn vrouw heeft 2 nachten niet geslapen. Er was geen bed voor haar. Na ongeveer 20 uren wachten waren we eindelijk aan de beurt om de ICD uit te lezen. Zoals u natuurlijk ook weet is dit een kwestie van een minuut of tien. Die 20 uur moest ik doorbrengen op de Eerste hulp van het ziekenhuis, een soort betonnen bunker zonder ramen. Daar lag ik tussen gorgelende en stervende mensen, waarvan er die nacht inderdaad één is overleden.

 

Maar goed, terug naar het verhaal. Toen ik eenmaal op de juiste afdeling in het ziekenhuis was beland, die er gelukkig beter uitzag dan de Eerste hulp, bleek men niet ter zake kundig. Weliswaar probeerde men iets en werd er getracht mij op mijn gemak te stellen, maar veel vertrouwen had ik er niet in. "Gelukkig" was er die dag ook een technicus van Guidant aanwezig. Zij werd erbij geroepen en ik kreeg wat meer hoop. Zij wist iets meer, maar nadat een rode kaart verscheen op de uitleesapparatuur (lichtblauwe laptop) was het einde verhaal. "I'm sorry", "we've got bad news". Dit was het beste Engels dat ze sprak.

 

Na tussenkomst van doctor Brugada (wereldberoemd cardioloog!), bleek dat de batterij leeg was en dat er een nieuwe ICD geplaatst moest worden. Inmiddels lag ik weer in de "bunker" en sliep mijn vrouw van vermoeidheid maar op de grond. Dr. Brugada zei, dat mijn ICD in de "fall back modus" was gaan staan. Het apparaat kon dus nog wel shockterapie geven, maar meer niet. Vervanging moest binnen 2 weken plaats vinden. Hij liet mij de keuze, de ICD ter plaatse te vervangen op dinsdag (het was vrijdag) of zo snel mogelijk terug naar huis te gaan, maar omdat ik sterk de indruk had gekregen, dat de ICD-kennis in dit Spaanse ziekenhuis niet zo groot was, besloten mijn vrouw en ik direct te vertrekken.

 

Dat betekende, dat we per taxi eerst terug moesten naar ons hotel in Salou om onze koffers op te halen en daarna rechtstreeks naar het vliegveld in Barcelona (op en neer ongeveer 200 km).Tijdens de taxirit had ik al telefonisch met de directie van het hotel afgesproken, dat de koffers klaar zouden staan bij de receptie om geen tijd te verliezen en met het ANWB steunpunt in Barcelona geregeld, dat zij voor 2 vliegtickets zouden zorgen. Bij aankomst op het vliegveld na een rit met hoge snelheid vanuit Salou, lagen de tickets inderdaad klaar en 20 minuten later vlogen we richting Schiphol. Vandaar ging het met een taxi snel AMC-waarts.

 

Om 23:00 uur kwamen we aan op de afdeling hartcontrole. Het personeel was door Rob de Melkert reeds op de hoogte gesteld van mijn komst. Hier heb ik de nacht doorgebracht, terwijl mijn vrouw doodmoe naar huis is gegaan.

 

De volgende morgen kwam Rob de Melkert van Guidant. In 20 minuten was het hele probleem verholpen en kon ik naar huis! De batterij, waarover wij ons ernstige zorgen hadden gemaakt, was gewoonweg nog driekwart vol. Er had dus een technische storing plaatsgevonden waardoor het apparaat in de “fall back modus” was gevallen en daarom piepjes had afgegeven. Had de Spaanse Guidant technicus dit nu ook maar geconstateerd, want dan had ik mijn vakantie gewoon kunnen vervolgen!

 

Het gevolg was echter wel, dat deze vakantie die voor ontspanning had moeten zorgen, ontaardde in een nachtmerrie. Met name de stress, de onzekerheid en de ellenlange wachttijden in het ziekenhuis, gecombineerd met de taalproblemen maakten de hele zaak tot een ware ramp.

 

Al die tijd heb ik heel veel gehad aan de steun van Rob de Melkert, die ik op elk gewenst moment kon bellen. Verder is ook de hulp van de ANWB alarmcentrale prima geweest. Zij heeft veel vertaalproblemen en logistieke zaken voor mij opgelost. Bovendien belde zowel de alarmcentrale als Rob regelmatig, zodat je het gevoel kreeg, dat men wel degelijk met je bezig was.

 

Wat ik, na deze nare ervaring aan alle ICD-dragers en eventuele partners wil meegeven is dat u ervoor zorgt, dat u tijdens uw verblijf in het buitenland kunt beschikken over de gegevens die op deze website bij REIZEN MET EEN ICD genoemd worden onder WAT U VOORAL NIET MAG VERGETEN.

 

Wat mij is overkomen is zeer uitzonderlijk. De ICD is normaal extreem betrouwbaar. Dit blijkt achteraf ook uit het feit dat het apparaat, hoewel het in de “fall back modus” was gevallen, nog altijd shocktherapie kan geven. Laat u daarom niet afschrikken toch op vakantie te gaan, maar maak wel gebruik van de bovenstaande welgemeende tips.

 

Heel vriendelijke groeten,

Richard Brouwer, ICD-drager.

E-mail: brouwer1091 AT zonnet DOT nl

Lees meer