Dragers

Charlotte en Dick Marsman (oktober 2008)

Op vakantie naar de beren en walvissen in Alaska

 

Een tiental jaren geleden zat ik met mijn dochtertje Charlotte naar een film op TV te kijken over beren, walvissen en meer van zulke indrukwekkende dieren. Charlotte was er zo van onder de indruk dat ik haar toen heb beloofd om, als ze "groot" was, samen beren te gaan bekijken. Afgelopen januari heeft ze mij daar aan herinnerd en belofte maakt schuld. Dus op 4 juli zijn we samen via Detroit naar Anchorage in Alaska (USA) gevlogen, waar een auto voor ons klaar stond om op avontuur te gaan.

 

Voordat ik verder ga, wil ik mezelf even voorstellen : Mijn naam is Dick Marsman, ik ben 58 jaar oud, gelukkig getrouwd en vader van twee prachtige volwassen dochters. In april 1997 heb ik na 4 maanden ziekenhuisverblijf in het AZU in Utrecht een ICD gekregen omdat men geen verklaring kon vinden voor mijn hartstilstand in december daarvoor. Inmiddels ben ik nu bezig met het "verslijten" van mijn derde ICD (die veel kleiner is dan de eerste twee). De ICD's hebben bij mij hun nut wel bewezen door 33 keer een hartstilstand op te heffen en mijn hart weer terug te brengen in het normale ritme.

 

Maar nu terug naar het onderwerp, waar ik het over wilde hebben: Met een ICD naar de Noordpool, kan dat eigenlijk ?


Bij de voorbereiding hebben we, omdat je er als ICD-drager toch wel zeker van wilt zijn dat er maatregelen genomen kunnen worden als het onverhoopt nodig zou zijn, eerst uitgezocht op welke ziekenhuizen we eventueel zouden kunnen terugvallen. Via de site van de STIN kwam ik terecht bij adressen van ziekenhuizen in Anchorage en Valdez, die Guidant/Boston Scientific ondersteunen. Daarnaast is er direct bij aankomst in de VS voor gezorgd dat mijn dochter werd geregistreerd als tweede chauffeur voor de auto. (Dit is in Amerika verplicht omdat ze anders achter het stuur niet verzekerd is.)


Het binnenkomen in de Verenigde Staten kost sowieso altijd al veel tijd maar als je uit veiligheidsoverwegingen met je ICD niet door het poortje wilt, word je zeer uitvoerig gefouilleerd en kun je er rustig een kwartiertje bij optellen voordat je het land in mag. De controle gebeurt nors en humorloos maar wel uitermate correct.

 

Nadat we in Anchorage de auto in ontvangst hadden genomen, hebben we eerst geoefend wat Charlotte zou moeten doen als ik achter het stuur een ritmestoornis zou krijgen, zodat de auto met minimaal ongemak aan de kant van de weg gezet zou kunnen worden.


Na de eerste overnachting zijn we over de bijzonder rustige 2-baanssnelweg (soms één tegenligger per 10 minuten) richting Eagle River Valley gereden, een dal met een aantal grote spiegelgladde meren. De ongerepte natuur is bijzonder indrukwekkend, maar tegen de hordes muggen moet je jezelf goed beschermen. Behalve muggen was er ook een grote bruine beer die 50 meter voor ons in een drafje de weg over stak: onze eerste kennismaking met het "wildlife" van Alaska.


Tijdens de Tundra Wilderness Tour door het Denaly National Park werden we verrast door kariboes, beren, steenbokken, adelaars en enorme, niet beveiligde afgronden naast de smalle onverharde weg.

Dat was even wennen.


De meest noordelijke plaats waar we geweest zijn is Fairbanks, zo'n 200 km van de poolcirkel.

Zuidwaarts, onderweg naar Valdez, zijn we gestopt en hebben we met een vlot een tocht gemaakt over een bijzonder wilde rivier (raften). We werden ingepakt in waterdichte kleding zodat we, op hoofd en handen na, redelijk droog bleven. Om te voorkomen dat ik bij een ritmestoornis overboord zou rollen, ben ik wel meer naar het midden van het vlot gaan zitten. Je weet immers maar nooit!

 

Vervolgens zijn we gestopt bij de Worthington Gletsjer, waar we over de ijsblokken een stuk naar boven zijn geklommen. Na onze aankomst in Valdez hebben we met een klein ijsbrekerachtig schip een tocht van 8 uur gemaakt tussen schotsen en ijsbergen. Behalve het uitzicht waren de dartelende dolfijnen om het schip, hele families zeeleeuwen, zeeotters en zelfs spuitende walvissen op een afstand van een meter of vijftig erg indrukwekkend.

 

Ik heb geprobeerd ons avontuur een beetje compact samen te vatten. Het is daardoor zeker niet compleet, maar het geeft wel een idee van de fantastische avonturen die te beleven zijn in dit prachtige grote land waar toerisme en infrastructuur (gelukkig) nog nauwelijks ontwikkeld zijn. Wij hebben de rondrit van 2000 mijl in 10 dagen gedaan. Er waren plaatsen bij waar we graag wat langer zouden zijn gebleven. Maar ja .................


Als de lezer geïnteresseerd is in meer details, om bijvoorbeeld zelf ook naar Alaska op avontuur te gaan, ben ik natuurlijk graag bereid deze te verschaffen. Mijn e-mailadres is: d.marsman AT quicknet DOT nl


Nog een laatste tip: laat thuis controleren of je ICD nog "vol" genoeg zit wanneer je buiten de bewoonde wereld op vakantie gaat en zorg dat je je ICD-pasje bij je hebt.

Het pasje is een tovermiddel bij de douane.

Lees meer

Open archief (26 artikelen)